1.Pozita gjeografike
Rrethi i Korçës shtrihet në pjesën Juglindore të Shqipërisë, në Krahinën Malore Qëndrore. Përfshin tre qytete: Korça, qendër e rrethit, Bilishti e Maliqi dhe 27 komuna. Qyteti i Korçës është një nga qytetet kryesore të Shqipërisë. Shtrihet në pjesën Juglindore të vendit, në rrëzë të malit të Moravës, në lartësinë 869 metra mbi nivelin e detit. Relievi është kryesisht malor e kodrinor. Lartësia mesatare është 1145 metra. Korça, si rajon, është e rrethuar nga një numër i konsiderueshëm kodrash e malesh, në lindje qyteti kufizohet me malin e Moravës dhe në perëndim me zonën e Gorës, Voskopojës dhe Vithkuqit, të cilat janë zonat më malore. Në jug ndodhet Mali i Qarrit dhe në pjesën veriore është Mali i Thatë. Zona e ulët përfshin fushën e Korçës, një ndër më të mëdhatë e Shqipërisë dhe fusha e Devollit të Sipërm. Zona e Korçës është e pasur me burime nënujore, lumenj, ku më i rëndësishmi është lumi i Devollit me degën Dunavec dhe Osumi i sipërm. Në këtë zonë gjenden burimet e tre lumenjve të Shqipërisë (Devoll, Shkumbin dhe Osum). Liqenet janë Prespa e Madhe dhe Prespa e Vogël. Korça kufizohet në veri me qytetin e Pogradecit i cili ndodhet 41 kilometra, në jug me qytetin e Ersekës, 45 kilometra, në lindje me Bilishtin, 27 kilometra, dhe në perëndim me Skraparin. Qyteti i Korçës ndodhet 181 kilometra larg kryeqytetit të vendit, Tiranës.
2.Koha më e përshtatshme për të ardhur
Të katërta stinët kanë bukurinë e vet për një udhëtim në Korçë. Korça në dimër ofron një panoramë të mrekullueshme të qytetit nën petkun e bardhë. Interesante do të ishte Korça edhe në stinën e vjeshtës ku përveç se do të shijoni bukuritë e qytetit do të keni mundësinë të provoni frutat e mrekullueshme të zonës. Për të gjithë ata që preferojnë klimën malore, në verën e nxehtë, Korça dhe rrethinat e saj do t’ju ofrojnë freskinë, ajrin e pastër dhe një natyrë të mrekullueshme. Për më tepër Korça gjatë gjithë vitit ofron aktivitete të shumta kulturore, festa e panaire që do ta bënin akoma më të këndshëm qëndrimin tuaj në këtë qytet. Shumë interesante janë edhe ditët e festave si Pashkët, Krishtlindjet, Karnavalet apo festa e birrës, që shënojnë dhe numrin më të madh të vizitorëve në qytet
3.Klima
Korça karakterizohet nga një klimë pjesërisht mesdhetare malore dhe pjesërisht kontinentale, me dimër të ftohtë dhe verë të nxehtë e të thatë. Temperatura mesatare vjetore arrin deri në 10.6ºC. Muaji më i ftohtë është janari dhe muaji më i nxehtë është gushti. Muaji më i lagësht është nëntori me reshje shiu mesatarisht 104 milimetra ndërsa sasia mesatare vjetore e reshjeve arrin në 720 milimetra. Karakterizohet nga disa erëra lokale si Voskopojarja, erë jug-perëndimore, Morava, Devollka etj.
4.Popullsia
Popullsia e qytetit të Korçës numëron 130 531 banorë. Pas viteve ’90 qyteti pati një lëvizje të ndjeshme të popullsisë prej migrimit brenda vendit si edhe emigrimit jashtë shtetit. Përveç kombësisë shqiptare popullsia në qytet dhe rreth tij është e përzier me vllehë, sllavë dhe rumunë.
5.Besimi
Në Korçë bashkëjetojnë në harmoni dy besime fetare: besimi ortodoks dhe besimi mysliman. Gjithashtu, nw Korçë ekzistojnë dhe besime të tjera fetare. Korça konsiderohet simbol i mirëkuptimit dhe bashkëjetesës ndërfetare.
6.Transporti
Korça është nyje e rëndësishme transporti që lidh me rrugë auto Shqipërinë e Mesme me rrethet Devoll, Kolonjë e Përmet nëpërmjet Pogradecit. Në Korçë kalon rruga kombëtare që lidh Shqipërinë Juglindore me Greqinë, qytetet Selanik, Larisa etj. Rrugët kryesore auto janë: Korçë-Elbasan-Tiranë, Korçë-Ersekë, Korçë-Bilisht-Kapshticë.
7.Tradita dhe zakone
Krahinat etnografike të rrethit janë: Gora, Opari, Devolli dhe Prespa. Traditat zejtare të rrethit kanë qenë: punimi i leshit (shajaku, guna, cibuni, qilimat), prodhimi i lëkurave të trasha prej pambuku, apo punimi i drurit. Voskopoja dallohej për prodhimin e shajakut për eksport, Dardha për punimin e drurit, Bradovica për punimin e enëve prej balte, Progri për ndërtimin e banesave dhe Opari për punimin e drurit e për shtrimin me kalldrëm.
Punimi i argjilës është një prej mjeshterive më të lashta dhe është elementi i parë bën prodhimin e enëve dhe orendive. Punimi i argjilës përbën artin e qeramikës, që merr format dhe përmasat e autorit. Arti më i vjetër, embrioni i të cilit gjendet 8.000 vite në thellësinë e kohëve. Një art që me dheun dhe argjilën, ujin dhe zjarrin, përbën një nga fondamentet e civilizimt, qytetërimit në botë, që ka bashkërenduar me zhvillimin e vetë egzistencës njerëzore. Arti i qeramikës i mishëruar në veprat e një artisti, prurje nga antikiteti, sot, në linja dhe forma moderne, që mund të veshin ambjentin e banesës tuaj, mjedisn ku punoni, për ta berë atë më të ngrohtë, mes energjisë që mbartin prej tokës, nga ku u morën për t'u kthyer, mes mjeshtërisë, në objekt, në vepër arti.
"Vasi Kolevica Art" është një hapësirë arti, një Galeri në zemër të Korçës, që mbart në ambjentet e saj ngrohtësinë e artit të qeramikës. Galeria sjell aromat mijëvjeçare të argjilës artistikisht të punuar në mileniumin e ri, pa i tjetërsuar ato, me të njëjtin odor, por si prurje të kohëve, blatuar me dashuri për artin, mes duarve të talentit, ujitur mes frymëzimit dhe pjekur mes zjarrit të kreativitetit.
8.Tipi i banesës
Tipi i banesës popullore korçare ka qenë ai me çardak, por në fshatra janë përhapur mjaft edhe banesat e tipit qytetar. Kangjellat dhe dekoracionet me skulptura guri janë një element tradicional i arkitekturës së shtëpive korçare. Gjithashtu qyteti i Korçës spikat për zbukurimin e oborrit me lule (trëndafila, tulipanë, jargavanë, ortanca etj) dhe ekzistencën e puseve apo çezmave shumëvjeçare. Kalldrëmet e lagjeve të vjetra të qytetit janë gjithashtu një karakteristikë dalluese të qytetit të Korçës.
9.Veshjet popullore
Në veshjet për burra, tipi më i përhapur deri në fund të shekullit XIX ka qenë veshja me fustanellë e cila më vonë u zëvendësua me poture. Në veshjet për gra tipi më i përhapur ishte me këmishë të gjatë e një përparje. Karakteristike për veshjen e grave korçare janë brezat e paftat metalike me dekoracione të larmishme. Shumë të bukura dhe të rehatshme kanë qenë këpucët korçare të grave si dhe ato për burra me xhufka që u përhapën jo vetëm në krahina të tjera të Shqipërisë, por edhe në vendet fqinje si Greqia.
10.Serenatat
Serenatat korçare janë këngë lirike karakteristike që këndohen të shoqëruara me kitarë. Me to Korça është bërë e famshme në të gjithë Shqipërinë. Serenatat shquhen për ëmbëlsinë e ndjenjave të holla dhe mënyrën orgjinale se si i këndojnë dashurisë. Ato janë kënduar poshtë dritareve të vajzave çapkëne korçare, pranë kangjellave të oborreve me lule, dhe rreth e rrotull tavolinave mbushur me ushqime dhe pije tradicionale. Serenatat lulëzimin e tyre e patën në vitet ’30, megjithatë ato vazhdojnë të këndohen edhe sot në çdo familje korçare apo baret dhe restorantet me muzikë live.
11.Kuzhina dhe pijet
Korça shquhet për gatime tradicionale e gjellë të shijshme. Është për t’u përmendur byreku ose lakrori me dy petë i pjekur në saç, gatimi i peshkut krap i cili gjendet në liqenin e Prespës, cironkat e famshme si dhe gatimi i kafshëve të egra dhe shpendëve. Gjellët karakteristike korçare janë: petanik me fasule, lakror, përvëlak i ardhur, lakror me qumësht, kërnacka etj. Vithkuqi përmendet për arrat dhe çajin me nam, për mishin e pjekur dhe bulmetin. Në Dardhë nuk duhet të ikni pa provuar të famshmin lakror me dy petë të pjekur në saç. Shumë të veçanta dhe të shijshme janë ligavecët e Dardhës, kërmijtë, kërpudhat e vendit dhe baçori ose lakrori me miell misri.Nuk mund të lini pa provuar dhe birrën e famshshme të Korçës, të parën birrë në Shqipëri.
12.Historik i shkurtër për Korçën
Korça është qendra më e madhe administrative e Shqipërisë juglindore, qyteti më i madh i rajonit i themeluar në shekullin 15-të. Megjithëse jeta qytetare lindi në mesjeten e vonët , terreni ka qene i banuar shumë shekuj me pare .Rajoni i Korçës është një nga qendrat më të rëndësishme kulturore dhe ekonomike të Shqipërisë.Vendlindja e muzikës qytetare , vend i bukurisë natyrore me liqenet , zonat malore dhe parqet kombëtare.
Studiuesit kanë vërtetuar se zona ku ndodhet sot qyteti ka qene e banuar që në kohët e lashta.Gjatë epokave të antikitetit ka pasur një lulëzim jete,ky i përqëndruar më tepër në rreze të kodrave të Korçës.
Pas ardhjes të Iliaz Bej Panaritit në fshatin e Peshkëpisë që ndodhet afër qytetit , Korca pësoi shumë ndryshime. Ai ndërtoi një xhami të madhe në vitin 1496 si dhe pazarin e Korçës .Ne shekullin XVII- XVIII qyteti u zgjerua , sidomos pas djegies të Voskopojes .
Në gjysmën e dytë të shekullit të XIX , Korça u bë një nga qendrat më të rëndësishme ekonomike , tregëtare dhe kulturore të vendit , me një Pazar të madh dhe karakteristik , i cili ze një vend të veçantë midis monumenteve të kulturës të qyteteve të tjera të Shqipërisë .Gjatë viteve të Rilindjes Kombëtare në Korçë u zhvillua një veprimtari e gjerë patriotike e mbështetur nga shumë atdhetarë ku fryt i punes të tyre ishte dhe hapja e Shkollës të parë Shqipe. Me 10 dhjetor 1916,si rezultat i përpjekjeve të patrioteve korçarë me në krye Themistokli Germenjin u shpall Krahina Autonome e Korçës.
Në vitet e formimit të shtetit Shqiptar, Korça dallohej nga qytetet e tjera për nga pikpamja e zhvillimit ekonomik,kulturor dhe urban.Në dekadat e para të shekullit të XX, Korca u bë një nga qytetet me aktivitet më të dendur kulturor , arsimor dhe publicistik dhe në tetor të vitit 1917 u cel Liceu i Korçës i cili pergatiti breza intelektualesh që lanë gjurmë në historinë dhe kulturën kombëtare. Periudha e regjimit komunist , si kudo në Shqipëri ndikoi negativisht, duke luftuar ashpër shtresa intelektuale dhe tregetare të qytetit.
Sot Korça, në aspektin kulturor dhe arsimor vazhdon ti ruaje dukshëm traditat e saj duke u renditur ndër qytetet e para në Shqipëri.